Om 15:30 op 12 juli  verloor ik vocht wat zoetig rook en gelijk maar de verloskundige gebeld. We moesten meteen even langskomen. Ik heb gelijk mijn partner gebeld met het nieuws en hij was binnen 30 min thuis en we zijn gelijk door gereden naar de verloskundige. We werden doorgestuurd naar het ziekenhuis. Daar werd ik aan een ctg gezet en zei nog voor de lol tegen mijn partner ''kijk ze komen om de 5 min wie weet vanavond'' en bleef het in de gaten houden uiteindelijk kwamen we bij de gynaecoloog en die deed met een eendenbek (auw) onderzoek of het vruchtwater was, na lang wachten in de wachtruimte waar ik het ook in de gaten hield kwamen ze  inmiddels nu al 40 min om de 5 min. Toen de gynaecoloog  ons het nieuws vertelde zei hij nog van ''nou als ik jou zo zie kan het zo maar eens vanavond zijn''

We mochten nog naar huis, maar onderweg werden ze steeds pijnlijker en moest ik flink mee zuchten. Thuis even snel wat gegeten en maar toch even nog gebeld. Ja hoor het was begonnen en toen de verloskundige voelde naar de ontsluiting had ik al 3 cm ontsluiting. Dit was rond 7 a 8 uur. We mochten rustig naar het geboortecentrum rijden waarna de andere verloskundige de bevalling ging doen. We waren er rond half 10.  Eenmaal daar moest ik flink zuchten en maar ook eens onder de douche gestapt, maar daar werd ik niet lekker van dus hup terug op bed.  Toen ze er eenmaal was keek ze even en werden mijn vliezen gebroken. Dit gebeurde om half 11.  Abby was even op de gang, want opa was er nog niet om op te passen. De weeën werden steeds heftiger en mij en partners vingers blauwer..  ik kneep het helemaal blauw van de pijn. Uiteindelijk was opa er en werd Abby meegenomen naar de wachtkamer.

Het werd steeds pijnlijker om 12 uur vroeg ik of ik alsjeblieft een prik in me bil kon krijgen met morfine hoewel ik dit eigenlijk niet wilde in eerste instantie. Ik moest dan een half uur wachten, omdat ze dan Sanne in de gaten wilden houden voordat ik het kreeg, toen de tijd om was kreeg ik weer flinke weeën en vroeg of ik het kon hebben en gevolgd door flinke druk.

Kreeg te horen dat het te laat was, O nee dacht ik..  De verloskundige vertelde als we nu gaan dan beval je in de lift of zelfs de gang al! Ze keek hoever de ontsluiting ik had en ja hoor ik mocht gaan persen. Tot me verbazing deed dat totaal geen zeer. De verloskundige zei dat haar hoofdje is er is toen ik even op adem wou komen. Ik geloofde het niet en kreeg een slok te drinken ( na aandringen van mij) en een spiegel ervoor om echt te laten zien. En ja hoor hoofdje was er al! En een perswee later was ze dan geboren!

Het viel de verloskundige op dat de navelstreng wel erg dun was en erg kort. Mijn partner heeft de navelstreng doorgeknipt, mooi roze van kleur en een flinke meid. Even later scheurde de navelstreng los van de placenta. Sanne werd onderzocht. Het mocht een kwartier duren voordat de placenta eruit moest komen. Sanne was precies met 4000 gram geboren op vrijdag de 13de juli.

Helaas kwam de placenta er niet uit de verloskundige vertelde dat het dan een keizersnee werd en werd naar de gynaecoloog gebracht waar gelukkig toch eerst werd geprobeerd het zo eruit te krijgen. VERSCHRIKKELIJK! Weeën op wekkers gekregen en maar geduw op mijn buik, herinnerde mij aan de hel bevalling van Abby en moest mee persen. Dat deed me toch zeer maar het lukte wel! Sanne was lekker ingepakt mee gekomen dus kon lekker naar haar staren. Ten slotte kwamen opa en Abby ook. Het was al inmiddels half 2!  Opa wou net vertrekken met Abby totdat ik langskwam met Sanne en ze eruit was haha. Hebben we der toch al kunnen zien erna. Helemaal geweldig! Mooi getimed.

Abby vond het wel een beetje raar al heeft dat ook niet lang geduurd.  Dat was gelukkig wel meteen oké toen we eenmaal thuis waren. Ik moest een nachtje ter controle blijven, helaas kon Mijn partner dat niet en hij heeft de familie nog even allemaal gebeld en vrienden ge-sms't. Daarna erna opa gebeld van ik kom naar huis! Drinken we nog 1. Om 11 uur de volgende dag was ik weer lekker thuis! HEERLIJK

Alleen een verschrikkelijke kraamzorg  voor 7 dagen. Daar wel nog spijt dat we niet gewoon gebeld hebben voor een ander.