Leven met zorgintensieve kinderen betekent dat je leert kijken naar de wereld door hun ogen. Voor mijn dochters Abby en Lotte, waarbij ook autisme speelt, is de dag niet vanzelfsprekend overzichtelijk. Waar anderen misschien flexibel schakelen tussen onverwachte afspraken of plotselinge veranderingen, kan dit voor hen voelen als een grote storm die alles overhoop gooit.

Daarom zijn structuur en routine voor ons gezin onmisbaar. Ze zijn de basis waarop Abby en Lotte kunnen bouwen. Een dag die voorspelbaar verloopt, geeft hen rust, veiligheid en ruimte om zich beter te voelen.

Een belangrijk hulpmiddel hierin zijn pictogrammen. Met een visuele dagplanning zien de meiden in één oogopslag wat er gaat gebeuren: opstaan, ontbijten, naar school, therapie of juist een rustig moment. Woorden kunnen vaak te veel of te verwarrend zijn, maar een plaatje is duidelijk en geeft houvast.

Ik merk dat pictogrammen Abby en Lotte helpen om spanning te verminderen. Ze kunnen zich voorbereiden op wat komt en weten dat er na iets moeilijks ook weer iets fijns volgt. Voor mij als moeder betekent het dat ik continu vooruit moet denken en de dag moet bewaken: structuur komt niet vanzelf, die moet je creëren en vasthouden. En dat kan soms zwaar zijn, zeker als ik zelf moe of overprikkeld ben.

Toch zie ik elke dag dat het werkt. Als de structuur klopt, zie ik meer rust bij Abby en Lotte. Ze hoeven niet te vechten tegen onzekerheid, maar kunnen gewoon zijn. En dat is alles waard.

Structuur en routine zijn misschien geen grootse dingen, maar in ons leven maken ze het verschil tussen chaos en balans. Voor Abby en Lotte zijn het niet zomaar regels of afspraken; het zijn de fundamenten waarop hun dag gebouwd wordt.