De wereld door andere ogen – leven met autisme
Wanneer je kind autisme heeft, verandert niet alleen zijn of haar wereld, maar ook die van jou als ouder. Je leert kijken, luisteren en voelen op een manier die je nooit eerder hebt gedaan.
Wanneer je kind autisme heeft, merk je al snel dat de wereld er net wat anders uitziet. Dingen die voor anderen vanzelfsprekend lijken, kunnen voor je kind overweldigend of juist heel fascinerend zijn. Een simpel geluidje dat wij misschien niet eens opmerken, kan voor hen oorverdovend zijn. Of een klein detail waar wij gedachteloos aan voorbijgaan, kan juist hun volledige aandacht grijpen en urenlang boeien.
In het begin voelt dat soms verwarrend en uitdagend. Waarom raakt je kind zo overstuur van iets kleins? Waarom is het moeilijk om mee te doen met dingen die voor andere kinderen normaal lijken? Maar stapje voor stapje leer je als ouder mee te kijken. Je ontdekt dat er niet één manier is om de wereld te beleven. Er zijn talloze manieren en die van jouw kind is er één van.
Juist dat maakt het bijzonder. Je gaat langzamer kijken, beter luisteren, meer aandacht geven aan de details die anders verloren gaan in de drukte van de dag. Een regenboog in een waterplas, het ritme van een wasmachine, de structuur van een blad, dingen die je zelf misschien niet zou opmerken, maar die ineens van onschatbare waarde worden omdat je ze door de ogen van je kind ziet.
Natuurlijk zijn er uitdagingen. Het vraagt veel geduld, creativiteit en soms een flinke dosis doorzettingsvermogen. Maar het leert je ook zoveel. Het leert je om te vertragen, om niet altijd mee te gaan in de snelheid van de wereld, maar om ruimte te maken voor een andere manier van zijn.
Autisme verandert de manier waarop je kind de wereld ervaart, maar ook de manier waarop jij ernaar kijkt. En juist in dat proces ontdek je dat anders niet minder betekent maar gewoon anders, en vaak ook ontzettend mooi.
Door de ogen van mijn kind heb ik geleerd dat de wereld niet zwart-wit is, maar vol kleine kleuren en details die je pas ziet als je écht kijkt. En misschien is dat wel het mooiste cadeau dat autisme ons geeft.
