Als zorgouder lijkt het soms alsof je continu in de verdediging moet staan. Voor de gemeente, voor de zorg, overal moet je weer opnieuw laten zien wat je kind allemaal níet kan. Formulieren, gesprekken, rapporten… telkens weer. Het voelt soms oneerlijk, want je kind is zoveel meer dan die lijstjes en hokjes.

Maar als er één ding is waar Abby wél in uitblinkt, dan is het haar creativiteit. Al jaren heeft ze een kleine, grote obsessie: papieren draken knutselen, die grappige handpoppen van papier. Met eindeloos geduld vouwt, knipt en plakt ze ze in alle kleuren en vormen.

Vorige week kreeg Abby iets bijzonders: ze mocht een les geven op school over haar draken. En wat heeft ze dat fantastisch gedaan! Ze straalde, vertelde enthousiast hoe je ze maakt en liet iedereen stap voor stap meedoen. Het mooiste was om te zien hoe trots ze was, terecht natuurlijk.

Op het VSO lijkt Abby steeds meer tot bloei te komen. Ze voelt zich er goed en veilig, en het is zo bijzonder om te zien hoe haar talenten daar ruimte krijgen. Momenten als deze zijn de herinneringen die we koesteren, omdat ze laten zien wie Abby écht is: creatief, gedreven en vol plezier.

Soms voelt het als een strijd om steeds weer uit te leggen wat er niet lukt. Maar dit… dit zijn de momenten die alles glans geven.